Dag 19 en 20: Bakthapur en de kabelbaan

Dag 19
Vanmorgen weer vroeg uit bed. Om 7 uur. Om kwart over 8 werden we opgehaald met de taxi om naar Baktapur naar de kerk te gaan. Hier waren we uitgenodigd door een leider van de kerk, dat was een vriend van Rianne die de leiderschaps training gevolgd heeft van Rianne bij ECEC. Een auto reed door een flinke plas,  hier moesten wij hard om lachen ((sorry voor de mensen in de bus) het water ging tot over de bus, waar de raampjes openstonden. Je kan het resultaat wel raden. Oepsie. 

Komende 2 weken hebben de hindoe's diverse optochten met rituelen. Mensen met mooie gekleurde kleren, meest rood, met paraplu vanwege de regen, sieren de straten. Voor 1 van deze optochten moesten we wachten. Na drie kwartier kwamen we aan bij een kleine kerk. Omdat het flink regende moesten we door de modder lopen met onze nette sandalen en schoenen aan. Ook hier hadden we domino spel meegenomen. De kinderen vonden het erg leuk om dit voor de dienst te doen met ons. Het zoontje van de voorganger was direct de vriend van Harry. Hij vroeg tijdens de dienst of we na de dienst opnieuw het spel gingen doen.
De voorganger had ook facebook gekeken bij Rianne en daar onze namen en foto gevonden. Deze werden in de PowerPoint getoond tijdens de dienst. Erg leuk. Ook de woonplaats stond erbij. We werden op deze manier welkom geheten. 
Rianne heeft via PowerPoint nog "gepreekt" over vergeving., Hierna werd aan Harry gevraagd om te getuigen van hoe wij Christenen waren geworden en hoe dit ging in onze cultuur. Dus mocht Harry naar voren. Harry gaf aan dat het zo belangrijk is dat we mogen weten dat God liefde is en het zo belangrijk is elkaar te vergeven. Mooi om te merken dat de preek uit Kolossensen hierna ook over vergeving ging.
Na de dienst werden we uitgenodigd bij de voorganger thuis. Via super smalle modderige glibberige weggetjes tussen de rijstvelden door kwamen we bij zijn huis aan. Hier troffen we de oma van hem. Een vrouw van 100 jaar die nog erg vitaal was. Lezen ging zelfs nog zonder bril en ook mentaal nog erg kwiek.
Hier hoorden we zijn levensverhaal hoe hij tot geloof gekomen was. Erg indrukwekkend, hij was door de politie voor dood achtergelaten bij de vuilnisbak. Daarna tot aan de grond geraakt. Week in de openbare toiletten geslapen. Door een iemand aangesproken met goedemorgen en na paar dagen gevraagd om kop koffie te drinken. Te lang verhaal, maar erg bizar allemaal. Onder het verhaal kroop er een groot beest over de vloer naar ons toe. Wij schrikken, maar zij keken daar helemaal niet vreemd van op. Na het verhaal kregen we een heerlijke maaltijd, chicken curry rijst. Rond 16.00 uur gingen we weer via het modderige paadje naar de grote weg. Hier de local bus gepakt. Hangen in de bus, maar erg leuk om de lokale mensen te ontmoeten. Bij thuiskomst heerlijk ijs met banaan en chocolade gegeten. Klaargemaakt door Nathan!!
Hierna de musical van Nathan gekeken samen. Erg van genoten samen.

DAG 20

Op verzoek van Nathan hem om half 7 wakker gemaakt met wakker worden van Jochem Meijer. Het is maar wat je leuk vind Nathan 😉. Vandaag gaan we met de kids van het weeshuis, Bina en oma met de kabelbaan omhoog. We hebben een taxi busje gehuurd voor ons allemaal. En de reis kan beginnen. Kwart voor 8 komt het busje met Bina, oma en de kids ons oppikken bij de grote weg. Wat een enthousiasme toen de deur van het busje open ging. De kinderen ( in de leeftijd van 8-22 jaar):
Candhra Whatti, Monica, Aenoe, Navraj raz, Oma Tarimaya, Anosh, Sumi, Bibita en Bina waren erg blij en enthousiast. Maar vonden het gelijk erg spannend. Konden hierdoor niet eten vanmorgen. Na een leuke en hobbelige rit komen we om kwart voor negen aan bij de kabelbaan. 
Rond half 10 konden we naar boven. De kids, Bina en oma vonden het erg spannend. De kinderen wilden allemaal erg graag met Nathan op de foto. Ook wij moesten er diverse keren aangeloven. 
Voorheen waren Bina, oma en kinderen hindoe en gingen ze naar de tempel. Boven op de berg stond ook een tempel. Mooi om te zien dat ze hier nu vrij van zijn en zich hebben gegeven aan de Heere.
Rianne en ik (Gea) namen oma onder de arm. Dit was een bijzonder gezicht, 2 blanke mensen met een Nepalese oma tussen hen in. Toen we even later op een muurtje zaten met oma hadden we veel bekijks. Mensen gingen ons met open mond voorbij. Geweldig om te zien. We voelden ons soort van attractie.  Op een rustig plekje met elkaar gebeden. Met psalm 100 het overlijden van de man van Bina herdacht. (6 jaar gelden). Erg emotioneel, maar tegelijkertijd ook heel bijzonder dit moment mee te maken. 
Boven op de top aangekomen zei oma: dit is nog veel mooier dan Nepal, kun je nagaan wat een belevenis dit voor haar was. Ze dacht dat we de grens over waren. Om half 12 heerlijk met elkaar geluncht. Daarna nog ligretto en jungle speed gespeeld,  2 nieuwe spellen voor de kids. Dit vonden zij, maar ook wij, geweldig om samen te doen. Rond half 3 weer naar beneden met de kabelbaan. Opnieuw erg spannend voor hen. We zijn met het busje naar het huis van Rianne gegaan, daar kregen de kinderen allemaal knutselpakket met kralen.  Oma 85 jaar keek erg teleurgesteld dat ze geen pakket kreeg, dus oma er ook een gegeven. Met zijn allen leuk geknutseld en wat gedronken. Het moment van afscheid nemen brak veel te snel aan. We kijken terug op een geweldig mooie dag die we de kinderen, Bina en oma konden geven, dankzij de verkoop van de gehaktballen. Namens hen alle weldoeners hartelijk dank hiervoor. Om 19.30 heerlijk gegeten bij Kathmandu Coffee. Toen we rond 21.00 nog Lassie ( soort milkshake) wilde bestellen kon dat niet meer. Keuken ging dicht, dit was waar we ons zo op hadden verheugd. Dus maar naar ander tentje om toch nog onze Lassie te scoren😂. Nadat we de Lassie op hebben vraagt Nathan of we eindelijk naar huis gaan, hij wil graag naar bed. 
Terug gelopen naar huis van Rianne, bij de poort aangekomen konden we er niet in. Buren wisten niet dat we weg waren. Enne.. oepsie Rianne ook de mobiel niet mee om ze te kunnen bellen. Dus rammelen aan de poort. Maar de buren hoorden niets. Harry klimmen over hekje zodat de eerste poort van de andere kant open gedaan kon worden. Daarna buren geroepen en geroepen maar ze hoorden ons niet. Om het huis gelopen aan de achterzijde stond raampje open en had Rianne eindelijk contact. Phoe gelukkig hoeven we niet buiten te slapen👏.