Dag 18: 11uur in de bus, terug naar Kathmandu

Bus naar Kathmandu.

Taxi van hotel naar de "luxe" bus . Deze heeft inderdaad zachte stoelen en de luchtvering werkt en de airco ook. Maar naar Nederlandse maatstaven is ie aftands vies en lek.
De reis begint in de regen. Door alle gaten in de zeer oude asfaltwegen worden we de hele weg gemasseerd door onze stoelen en is de gem. snelheid slechts 30 km/ uur. Beide weghelften worden gebruikt om alle grote gaten te zeilen. Ook bij tegemoetkomend verkeer want een bus is groter en heeft dus voorrang. Voor vrachtwagens heeft de chauffeur wel respect. En hij toetert netjes als hij een gevaarlijke situatie maakt.
We zitten helemaal voorin en als we zwaaien naar een overvolle bus met geüniformde  schoolkinderen zwaaien ze massaal blij weer terug. Na een uur wordt de weg iets beter. De vele honden, koeien en mensen te voet (veel ook schoolkinderen) maar ook geiten en kippen worden vakkundig ontweken als alles wat langzamer is dan ons (scooters, volgeladen fietsen, busjes, driewielertjes, tractortjes) wordt ingehaald. Onderweg passeren we de vele armoedige kleine hutjes van steen/bamboo leem,en golfplaat waarin zoals we nu na de trektocht weten erg vriendelijke en blije mensen wonen die leven van wat het land en de beesten opleveren. Van binnen worden deze hutjes tussen de bananenbomen voortdurend schoongeveegd met een heksenbezem zonder steel en ook de kleren die de mensen aan hebben zijn vaak onvoorstelbaar schoon en kleurrijk. Met een paraplutje lopen ze zonder jas door de warme regen over straat met direct naast de weg modder, plassen en afval resten.
Ergens opeens langs de weg stoppen we omdat er een alarmlampje gaat piepen. De chauffeur neemt een paraplu en gaat bij de motor kijken. Gelukkig gaan we snel weer verder.   
Na 2.5 uur rijden stopt de regen en breekteven de zon door. Het zicht naar buiten wordt beter en we passeren nu een waterkrachtcentrale terwijl we de bochtige maar hier goede bergweg volgen. We komen stil te staan in een file en veel mensen stappen uit de bus. Ook komen er direct verkopers langs met hun koopwaar op hun hoofd. Een politie jeep en motor passeert de file. Vast een ongeluk gebeurd verderop. Na
20 minuten stilstaan rijden we weer. Geen idee wat er aan de hand was. Even verderop 4 richtingaanwijsborden boven de weg (uniek hier). Wat erop staat is onleesbaar maar op elk bord staat een pijl rechtdoor. Dat kan ook niet anders want er is maar 1 weg.

We passeren even daarna  "Riverside spring resort" waar we de heenweg goed gegeten hebben en ben benieuwd waar deze busmaatschappij gaat stoppen voor de lunch. Volgens het hotel was deze bus nl. luxer dan de greenlinebus maar ik weet nog niet of dat allen op de stoelen in de bus en het (vieze) toilet sloeg of ook op de lunchplek.
Dan stoppen we Siddhartha Riverside resort ook hier is het eten goed al ziet het er minder steervol uit in de wat steriele maar nu wel airconditioned ruimte waar een goed buffet staat opgesteld. Na 25 minuten rijden we al weer verder langs de kolkende rivier. Vlak langs de weg staan de hutjes waarvoor een vrouw zich onder een waterslang ongegeneerd staat te wassen. We passeren 2 vrachtwagens zonder te kunnen zien ofer tegenliggers komen, blijkbaar vertrouwend op de sein en toeter geluiden van de vrachtwagens.we passeren van alles: bruggen, busjes volgepakt met mensen waarvan ze het wiel staan te verwisselen, half gesloopte bussen en autos, vrachtwagenmotoren,suppergrote trossen bananen met wel 60 tot 100 bananen, een heel oude motor opgehangen in een paal, roestige grote borden bedoeld voor reclameposters, opgestapelde bijna versleten banden en overal lange dubbelgevouwen betonijzer staven. Van Buwhan begreep ik dat dit vanuit de overheid gestimuleerd wordt met distributie en 25% korting voor het aardbevingsbestendig bouwen van huizen. Gea is ondanks het schudden in slaap gevallen evenals sommige andere, veelal Aziatische passagiers. Het weer bijft goed, zonnig maar met wolken en goed zicht. Ik blijf me verbazen over alle huisjes die ik zie. Dan staan we weer stil en opnieuw komt er een sirene langs, ditmaal een ambulance gevolgd  door politie op de motor. De andere kant rijdt weer en een poos later wij ook, om iets verder opnieuw stil te komen staan en opnieuw een ambulance langskomt. Nathan heeft z'n telefoontijd limiet bereikt en begint in de Donald Duck, Gea pakt nu we stilstaan even het toilet, nadat ik net tijdens het filerijden maar heb besloten het nog maar een poos op te houden nadat ik voor de pisbak naar voor en achter werd gesjord door het optrekken en remmen. We gaan er vast langer over doen dan de heenweg, Ondanks dat we nu geen plaspauzestops hebben gehad want het is inmiddels half 3 en Kathmandu is nog bijna 50 km, dus met de gehaalde 25 km per uur tot nu toe zal dat nog wel 2 uur duren. Nog een ambulance komt langs. Na 11 uur komen we eindelijk aan in Thamel. Waar we nog een half uur uur de taxi nemen naar het huis van Rianne. Blij en dankbaar dat we na deze best wel indrukwekkende tocht veilig bij Rianne aan mogen komen. Rianne maakt een heerlijke maaltijd voor ons klaar. Sperziebonen, smiley aardappeltjes, heerlijke rauwkost die we nu weer kunnen eten. Voor allemaal heerlijke worstjes erbij. Thanks Rianne